O MONTE
As árbores por si soias non fan monte. O monte é unha comunidade
complexa de prantas, animais e outros elementos non viventes,
ecolóxicamente relacionados entre si, asentados en harmonía co clima
eo solo.
Un monte é un ecosistema.
A masa boscosa do val agrúpase en varios
escenarios: as ladeiras da “Peña”, as vaguadas do Ordunte, Espalda
Seca os montes do Orilla, San Bartolomé, Zocueto, San Miguel, Monte
Redondo, Las Callejas, Peña Lastra .....
As estribacións de Irús, Ciella, Araduenga,
Santa María Artieta, Lorcio, e numerosos rodales nás proximidades das
vilas e nás beiras dos cauces fluviais.
Desde calquer promontorio que nos asomemos
ollaremo-lo val salpicado de prados e montes, cada vez máis prados.
O val de Mena conta con 258 kilómetros
cuadrados equivalentes a 25.800 hectáreas. Desta superficie, 19.000
hectáreas son superficie verde. Esto danos unha idea do que prima no
val: prados e montes.
Os primeiros bosques aparecen na terra no
periodo Devónico na era primaria fai 400 millóns de anos.
A partir deiquí, naturaleza e humans
camiñan xuntos. Tendo presente que o home necesita da naturaleza para
vivir, pero ela non tén necesidade do home.
O carballo é a árbore por excelencia do val
e o que máis hectáreas ocupa.
O val de Mena, igual que tantos outros
lugares conta con árbores que por determiñadas razóns venéranse e
cuidan.
Visitas obrigadas para un menés e para un
foráneo que entenda o idioma das árbores, son: o carballo “Ganavidas”,
o acibo de Ordunte, o teixo de Angulo, o faia de Irús, eo fasciñante
bosque de Laurisilva, o arce de Angulo, os castiñeiros do Monte
Redondo.
Pero non só estas árbores merecen unha visita, calquer pequeno rodal
boscoso que se encontre pode ser o lugar ideal para, primeiro
encontrarse cún mesmo e logo disfrutar de todolo que esa naturaleza
che ofrece. |